Monday, January 28, 2008

ತರ್ಕ..

ಅಪ್ಪ: "ಘಂಟೆ ಎಷ್ಟು ಹೊಡಿತು?"

ಮಗ: "ಏಳೂವರೆ."

ಅಪ್ಪ: "ಎಷ್ಟು ಘಂಟೆಗೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೊಗ್ರಾಮು?"

ಮಗ: "ಒಂಬತ್ತೂವರೆಗೆ."

ಅಪ್ಪ: "ನಂದೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಇದೆ."

ಮಗ: "ಕೇಳಿ."

ಅಪ್ಪ: "ಯಾರಾದ್ರೂ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಾರೆ ಅಂತ ಹೇಗೆ ಕಂಡುಹಿಡಿಯೋದು?"

ಮಗ: " 'ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಿರಾ?' ಅಂತ ಮಲಗಿದ್ದವರನ್ನ ಕರೆದು ಕೇಳಿ, ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ."

ಅಪ್ಪ: "ಅದು ಹೇಗೆ?"

ಮಗ: "ಅವ್ರು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ದಿದ್ರೆ, 'ಹೂಂ' ಅಂತಾರೆ. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ 'ಇಲ್ಲ' ಅಂತಾರೆ."

ಅಪ್ಪ: "ಆದ್ರೆ ಅವ್ರು ಏನೇ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟರೂ ಸರಿ, ಅವ್ರು ಎದ್ದಿದಾರೆ ಅಂತಾನೇ ಅರ್ಥ ಅಲ್ವಾ? ಯಾಕಂದ್ರೆ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಾ ಹೇಗೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡೋಕೆ ಸಾಧ್ಯ ಹೇಳು."

ಮಗ: "ಹೌದು. ಆದ್ರೆ ಅವ್ರು 'ಹೂಂ' ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದರ ಅರ್ಥ ಮೊದಲು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ, ಈಗ ನೀವು ಕೂಗಿದ ಮೇಲೆ ಎಚ್ಚರ ಆಯಿತು ಅಂತ."

ಅಪ್ಪ: "ಹಂಗಂದ್ರೆ ನಾನು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಅವರ ಉತ್ತರ ಸರಿಯಾಗಿದ್ದಿಲ್ಲ. ನಾನು ಕೇಳೋ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಅವ್ರು ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅದು 'ಇಲ್ಲ' ಅಂತನೇ ಇರಬೇಕು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಅವ್ರು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ತಿದಾರೆ ಅಂತ ಅರ್ಥ. ನಾನು ಅವ್ರನ್ನ ಕೇಳಿದ್ದು 'ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಿರಾ?' ಅಂತ, 'ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ರಾ?' ಅಂತ ಅಲ್ಲ."

ಮಗ: "ಹಾಗಾದ್ರೆ ಅವ್ರನ್ನ 'ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ರಾ?' ಅಂತಾನೇ ಕೇಳಿ."

ಅಪ್ಪ: "ನನಗೆ ಅವರು ಮೊದಲೇನು ಮಾಡ್ತಿದ್ರು ಅನ್ನೋದು ಬೇಡ. ಈಗ, ಈ ಕ್ಷಣ, ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಿರಾ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕು."

ಮಗ: "ಹ್ಮ್.. ಹಾಗಾದ್ರೆ ಮೊದಲೇ ಕೇಳಿದಂತೆ 'ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಿರಾ?' ಅಂತಾನೇ ಕೇಳಿ. ಏನೇ ಉತ್ತರ ಬಂದರೂ ಎದ್ದಿದಾರೆ ಅಂತ ಅರ್ಥ. ಏನೂ ಉತ್ತರ ಬರಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಖಂಡಿತ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಾರೆ ಅಂತಾನೇ."

ಅಪ್ಪ: "ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ಕರೆದಿದ್ದು ಅವರಿಗೆ ಕೇಳಿಸಲಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಉತ್ತರ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಅವರು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಾರೆ ಅಂತಾನಾ?"

ಮಗ: "ಹಾಗಲ್ಲ."

ಅಪ್ಪ: "ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡುವುದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ದೇ ಉತ್ತರ ಕೊಡದಿದ್ರೆ, ಅವರು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದಾರೆ ಅಂತ ಅರ್ಥನಾ?"

ಮಗ: "ನೀವು ಹೀಗೆ ಕೇಳಿದ್ರೆ ನಾನೇನು ಹೇಳಲಿ? ಒಂದು ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡಿ. ಮಲಗಿರುವವರ ಪಕ್ಕ ಹೋಗಿ ನೋಡಿ. ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ."

ಅಪ್ಪ: "ಅವರು ನಾನು ಬಂದೆ ಅಂತ ಸುಮ್ನೆ ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನಾಟಕ ಮಾಡ್ತಿದ್ರೆ? ಅಥವಾ ಅವರು ಕಣ್ಣು ತೆರೆದುಕೊಂಡು ಕುಳಿತುಕೊಂಡೇ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ರೇ? ನನಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕು?"

ಮಗ: "ಅಪ್ಪ.. ನೀವು ಹೀಗೇ ಯೊಚನೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ರೆ ಖಂಡಿತ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗೋದು ಅಸಾಧ್ಯ!"

ಅಪ್ಪ: "ಹೌದಾ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೇ ಉತ್ತರ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ಮುಂದೆ ಕೇಳಬೇಕಂತಿದ್ದ ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಾನೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, 'ನಾನು ಮಾತಾಡಿದ್ದು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿತಾ?', 'ನನ್ನನ್ನು ಅವರು ನೋಡಿದರಾ?', 'ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿರುವ ವಸ್ತು ಅದೇನಾ?', 'ನಾನು ನಾನೇನಾ?' "

ಮಗ: "ಹ್ಮ್.. ಹೌದೆನ್ನಿಸುತ್ತೆ."

ಅಪ್ಪ: "ಮತ್ತೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಎದ್ದು, ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಗಳೇ ಸಿಗದಿದ್ರೂ, ಜನ ಹೇಗೆ ನಿರ್ಭಯ, ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಜೀವನ ಮಾಡ್ತಾರೆ?"

ಮಗ: " "

ಅಪ್ಪ: "ಹೋಗ್ಲಿ ಬಿಡು. ನೀನೆಲ್ಲಿಗೋ ಹೊರಟಿದ್ದೆಯಲ್ಲಾ, ತಯ್ಯಾರಾಗು. ನನಗಂತೂ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೊಂದಿಷ್ಟು ಕೂಡ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲ, ಕಾಲ ಕಳಿಯೊದಿಕ್ಕೆ ಹೀಗೇ ಎನೇನೋ ಕೇಳ್ತಿರ್ತಿನಿ ಅಷ್ಟೆ."

ಮಗ: "ಸರಿ."

ಅಪ್ಪ: " 'ನಂಬಿಕೆ' ಅಂತ ಒಂದು ಇರದಿದ್ದರೆ ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಕತೆ ಏನಾಗ್ತಿತ್ತೋ!"

Friday, January 11, 2008

ದೇವರು?

'ಲೇ ಸ್ವಾಮಿ, ಚೂರು ಹಿಡ್ಕಳಲೇ ಇದನ್ನ. ಇವ್ನಜ್ಜಿ ಅವಾಗಿಂದ ಚಪ್ಲಿ ಕಿತ್ಗಂಡ್ ಬರ್ತಿದದ' ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹಿಡ್ಕಂಡಿದ್ದ ಅಟ್ಲಾಸ್ ಸೈಕಲ್ನ ಇವ್ನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟ. ಬೀಳೊ ಹಂಗೆ ಆಗಿದ್ದ ಸೈಕಲ್ ಅನ್ನ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡ್ಕಂಡ್ ನಿಂತ. ಸುಮಾರು ಅವ್ನಷ್ಟು ಎತ್ರನೇ ಇತ್ತದು. ಪೂರ್ತಿ ಹಸುರ್ ಬಣ್ಣ, ಬರೀ ಹ್ಯಾಂಡಲ್ ಮತ್ತೆ ಸೀಟ್ ಕವರ್ ಅಷ್ಟೇ ಕೆಂಪು, ದೊಡ್ಡದಾಗಿ 'ರಣಧೀರ' ಅಂತ ಬರ್ದಿದ್ರು ಅದ್ರಮೇಲೆ.
ಅವ್ನಿನ್ನೂ ಚಪ್ಲಿ ಸರಿ ಮಾಡಿದ್ನಾ ಇಲ್ವಾ, ಇವ್ನಿಗೆ ತಡ್ಕಳ್ಲಿಕ್ಕಾಗ್ಲಿಲ್ಲ, ಕೇಳೇಬಿಟ್ಟ. "ಸೀನಣ್ಣ, ನಾನೂ ಒಂದ್ ಸರ್ತಿ ಸೈಕಲ್ ಹೊಡಿಲಾ?"
"ಓಹೋಹೋ, ಏನೂ ಬ್ಯಾಡ. ಹೊಡಿಲಿಕ್ಕೆ ಬರಲ್ಲ ಬಿಡಲ್ಲ, ಎಲ್ಲನಾ ಹೊತ್ಕಂಡ್ ಬಿದ್ರೆ, ಊರೆಲ್ಲಾ ಡಂಗುರ ಹೊಡದ್ಬಿಡ್ತಿಯಾ ಅಷ್ಟೆ, 'ಸೀನಣ್ಣನ ನಂಗ ಹೊಡಿಲಕ್ಹೇಳಿದ್ದು, ಆತ್ನೇ ಬೀಳ್ಸಿದ್ದು' ಅಂತ, ಕಂಡಿಲ್ಲೇನು ನಾನೇನು."
ಸ್ವಾಮಿ ಮುಖ ಒಂಚೂರ್ ಸಪ್ಪಗಾಯ್ತು, ಯಾಕಂದ್ರ ಮೊದ್ಲ್ ಎರಡ್ ಮೂರ್ ಸರ್ತಿ ಹಿಂಗೆ ಮಾಡಿದ್ದ.
'ಹೂಂ ಮತ್ತೆ, ನಾನು ಹೊಡಿಬೇಕಾರ ಹಿಡ್ಕಂಡಿರು ಅಂದ್ರೆ ಹಿಡ್ಕಳದೇ ಇಲ್ಲ. ಕೈ ಬಿಟ್ಬಿಡ್ತಿ, ಬೀಳಲ್ಲೇನ್ ಅವಾಗ ನಾನು?'
"ಇದು ನೋಡು ಮಾತಂದ್ರೆ, ಅಲ್ಲಲೇ ನಾನು ಹಿಡ್ಕಂಡಿದ್ರೆ ನೀನೇನ್ ಹೊಡ್ದಂಗಾಯ್ತು? ಅದಕ್ಕಿಂತ ನೀನ್ ಸುಮ್ನೆ ಹೊಡಿಲಿಲ್ಲದಂಗೆ ಕುತ್ಕಂಡಿದ್ರೇನೆ ವಾಸಿ."
'ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ, ನಿಜ ಇನ್ನಮ್ಯಾಲೆ ಹಂಗೆ ಹೇಳಲ್ಲ. ಒಂದೇ ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಹೊಡಿತಿನಿ, ಹಿಡ್ಕಳಣ್ಣ..'
"ಸರಿ ಸರಿ, ಹತ್ತು" ಅಂದ.
ಶಬ್ದಗಳು ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಿಂದ ಬರ್ತಿದ್ವು, ಸೀನಣ್ಣ ಹಿಡ್ಕಂಡ್ ಮೇಲೆ ಅದ್ಹೆಂಗ್ ಬೀಳ್ತಿನಿ ಅಂತೇಳಿ ಸ್ವಾಮಿ ದಬಾಯಿಸಿ ತುಳ್ದ. ಅಲೆಲೆಲೇ ಏನ್ ಮಜಾ ಸೈಕಲ್ ಓಡಿಸ್ಬೇಕಾದ್ರೆ, ಅದೂ ಸೀನಣ್ಣ ಹಿಂದೆ ಹಿಡ್ಕಂಡಿರ್ಬೆಕಾದ್ರೆ, ಭಯ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರ್ಬೇಕು? ಖುಶಿಯಾಗಿ ತುಳಿತಾನೇ ಕರ್ದ, 'ಸೀನಣ್ಣಾ...'. ಉತ್ರನೇ ಇಲ್ಲ. ಬ್ರೇಕ್ ಹಿಡ್ದ್, ನಿಲ್ಸಿ, ತಿರುಗ್ ನೋಡ್ದ.
ಇವ್ನೆಲ್ಲಿ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ನೋ ಸೀನಣ್ಣ ಅಲ್ಲೇ ಕೂತಿದ್ದ, ಕಿತ್ಹೊಗಿದ್ದ, ಹವಾಯಿ ಚಪ್ಪಲ್ ಸರಿ ಮಾಡ್ಕೊತಾ. ಸ್ವಾಮಿಗೆ ಇವಾಗ ಭಯ ಶುರು ಆಯ್ತು. ಅದ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸೈಕಲ್ ದಬ್ಕೊಂಡೇ ವಾಪಾಸ್ ಬಂದ.
"ಏನಲೇ, ನಾನಿನ್ನೂ ಹಿಡ್ಕಂಡೇ ಇದ್ದಿಲ್ಲ, ಆಗ್ಲೇ ಹೊಡ್ಕಂಡ್ ಹೋಗ್ಬಿಟ್ಟೆ? ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ ಕಲ್ತ್ ಬಿಟ್ಟಿಯ.. ಯಾವಾಗ ಕಲ್ತೆ?"
ಸ್ವಾಮಿಗ್ಯಾರು ಕಲಿಸ್ಬೇಕು? ಏನೋ ಸೀನಣ್ಣ ಜೊತೆಗಿದಾನೆ ಅನ್ಕೊಂಡು ಹೊಡ್ದಿದ್ದ, ಅಷ್ಟೇ.
ಅವಾಗ್ಲೇ ಸ್ವಾಮಿಗನ್ಸಿದ್ದು, 'ಅಲ್ಲ ಈವಣ್ಣ ಯಾವತ್ತೂ ನಂಗೆ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಕಲ್ಸೇ ಇಲ್ಲ. ನಾನೇ ಸುಮ್ನೆ ಗಟ್ಟಿ ಹಿಡ್ಕಂಡನ ಬಿಡು ಅಂತೇಳಿ ಕಲ್ತಿದ್ದು. ಅಂದ್ರೆ ಇದ್ರೊಳಗೆ ಕಲಿಸ್ಲಿಕ್ಕೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಯಾರೂ ಕಲ್ಸೋದೂ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಸೀನಣ್ಣ ಇದಾನ ಅಂತ ಅನ್ಕಂಡಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ಕಲಿತಾನೇ ಇದ್ದಿಲ್ಲೇನೋ.' ಅಂತ.
'ಅಣ್ಣ ನಾಳೆ ಇಂದ ನಾನೇ ಹೊಡಿತಿನಿ ಸೈಕಲ್' ಅಂದ.
"ಹೊತ್ಕಂಡು ಬಿದ್ರೆ?"
'ಏನೂ ಬೀಳಲ್ಲ. ನಂಗಿವತ್ತು ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಒಂದೋ ಸೈಕಲ್ ಯಾರೂ ಹಿಡ್ಕಂಡಿರಲ್ಲ, ಓಡ್ಸೋದು ಬೀಳ್ಸೋದು ಎಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಕೈಯ್ಯಾಗೇ ಅದ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿರ್ಬೇಕು, ಇಲ್ಲಂದ್ರೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಜೊತಿಗಿದಾರ, ಬಿದ್ರೆ ಮ್ಯಾಲ ಎತ್ತತಾರ ಅಂತ ಅನ್ಕೊಂಡು ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಓಡಿಸ್ಬೇಕು. ಎರಡೂ ಹೊತ್ನಾಗೂ ಜೊತಿಗೆ ಯಾರೂ ಇರಲ್ಲ, ಆದ್ರ ಎಲ್ಲಾ ನಾನ್ ಅನ್ಕಳದ್ರ ಮ್ಯಾಲ ಹೊಗ್ತದ.'
ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕಂತ ಸೀನಣ್ಣ ಹೇಳ್ದ "ಬಪ್ಪರೇ ಮಗನ, ಇನ್ನು ನಿನ್ನ ಹಿಡಿಯೊರ್ ಇಲ್ಲ ಬಿಡು. ಆಯ್ತು ಸೈಕಲ್ ತೊಗೊಂಡ್ ಮನಿಕಡಿ ಹೋಗಿರು, ನಾ ಆಮ್ಯಾಲೆ ಬರ್ತಿನಿ"