ಅದೊಂದು ದಿನ ಬಂದಿತ್ತು.
ಏನಿಲ್ಲ ಬಿಡು ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿತ್ತು.
ಆ ರಾತ್ರಿ ಊಟವು ಸೇರದಾಗಿತ್ತು.
ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಕುಳಿತವನಿಗೆ ಈ ಲೋಕದ ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲದಾಗಿತ್ತು.
ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಎಂದೂ ಕನಸು ಕಟ್ಟದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ,
ಆ ಸುದ್ದಿಯ ಕೇಳಿ ಭೂಮಿ ಬಿರಿದಂತಾಗಿತ್ತು.
ಎದೆ ಬಡಿತ ಜೋರಾಗಿ, ಕೈ ಕಾಲು ನಡುಗಿ, ತಲೆ ಸುತ್ತಿದಂತಾಗಿತ್ತು.
ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವುದನೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ ದುಃಖ ಮಡುಗಟ್ಟಿತ್ತು.
ಹೇಳಲಾಗದ ಸಂಕಟವೊಂದು ಪದೇ ಪದೇ ಉಕ್ಕಿ ಮೈಯ ಹಿಂಡಿತ್ತು.
ಬಹು ಗಟ್ಟಿಗ ನಾನು ಎಂಬ ನನ್ನ ಊಹೆಗಳನ್ನು ಸುಳ್ಳಾಗಿಸುವಂತೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಧಳ ಧಳ ನೀರಿಳಿದಿತ್ತು.
ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲವೂ ಹೀಗೇನಾ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹುಟ್ಟಿ,
ಅದೇನೋ ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಯ ಮನಸ್ಸನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆವರಿಸಿತ್ತು.
ಕೊನೆಗೆ ಅತ್ತು ಅತ್ತು ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಾಗಿ ತಲೆಯಲ್ಲದೇನೋ ಶೂನ್ಯತೆ ಆವರಿಸಿತ್ತು.
ಆ ದಿನ ನನ್ನ ರೂಮು, ಸ್ನೇಹಿತರು, ಈ ಪ್ರಪಂಚ ಯಾವುದೂ ಬೇಡವಾಗಿತ್ತು,
ನನಗೆ ಆ ರಾತ್ರಿ ಮುಗಿಯುವುದೇ ಬೇಡವಾಗಿತ್ತು.
ಹೌದು.
ಅದೊಂದು ದಿನ ಬಂದಿತ್ತು.
ನನ್ನ ಮತ್ತು ಅವಳ ಮಧ್ಯ ಏನಿಲ್ಲ ಬಿಡು ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿತ್ತು.